Trampoline!

Josalien kan springen vanaf ongeveer haar tweede verjaardag en vanaf dat moment is springen haar grootste hobby. Het kon ook bijna niet anders met die benen van haar. Al in mijn buik, kon ze rake trappen uitdelen en ook als baby en dreumes waren die beentje atijd in beweging. Intussen begint ze aardig gespierde exemplaren te krijgen.



Maar goed, Josalien is dus gek op springen en uiteindelijk bedachten we dat we dan toch eigenlijk wel ene trampoline zouden moeten hebben. Opa Henk nam dat idee direct over en toen er een mooie met veiligheidnet in de aanbieding bleek bij de Makro, was het besluit snel genomen. GJ en opa Henk haalden op een dinsdagavond het pakket op en de volgende dag, GJ had toevallig 's middags vrij, hebben we het hele geval in elkaar gezet.
En blij dat ze ermee is!! De woensdag dat de trampoline net stond bleef ze maar springen en springen en springen tot ze er letterlijk bij neer viel. Ze kon zich er niet eens toe zetten om naar de wc te gaan, uiteindelijk moest ze zo nodig, dat het echt wel moest, maar het werd een hoekje van de tuin. Ze was doodop van deze enorme work-out, maar ze kon er bijna geen afschei van nemen. Die nacht brabbelde ze in haar slaap: "tlampoline isse wel heel mooi he" en "ikke ga alsjeblieft zeggen tegen opa". We vermoeden dan ze 'dank je wel' bedoelde ;-) We hebben het haar nog niet horen zeggen, maar dat koppie, die blijdschap, dat zegt waarschijnlijk genoeg, daar kunnen geen woorden tegenop.